NAZLICAN-2

                                                                                                                     

Dün sahilde gezerken,
Karşımdan bir çift geliyordu.
Sesizce yanımdan geçtiler.
Bir an dönüp baktım arkalarından,
Baktım uzun uzun.
Tanıdık gelmişti bana,
Ama çıkaramamıştım,
Düşündükçe geçen yılları,
Sanki hatırlar gibi oldum.
Geri dönüp bir daha görmek istedim,
Baktım ama yoktular.
Bir çay bahçesine oturdum.
Çayımı yudumlarken tam karşımdaydı,
Sevinmiştim.
Hatıralar gözümden agır agır geçtı,
İyce baktım bu oydu,
Bu nazlıcandı.

Biriyle konuşuyor ve çay içiyordu,
Gözlerim o masaya kitlenmişti,
O ise benden habersiz,
Sohbete dalmış çay içiyordu.
Çaylar masada tükendikçe ben onu bekliyordum.
Yanındaki kişi ayaga kalkmıştı,
Gider diye düşündüm... ve gidiyordu.
O ise bir sigara çıkarmıştı,
Sesizce yerimden kalkmış,
Ona dogru yürüyordum
Masasına gelince çakmagımı uzattım,
Teşekkür etmişti sigarasını yakarken.
Sonradan yüzüme bakmıştı,
Bakmış bakmış ayaga kalkmıştı,
Oturabilirmiyim dedim.
Sensin degilmi demişti.
Evet nazlıcan benim demiştim.

Gözlerinden iki damla yaş süzülmüştü,
Yanaklarına.
Ona uzun uzun bakmıştım,
Gözleri hiç degişmemişti,
Saçları boyalı idi.
Her zamanki gibi bakımlıydı.
Oturmuştum masasına o ellerimi tutmuştu,
Göz yaşları halen akıyordu.
Ah nazlıcan ah.
Kaç yıl geçti geçti aradan,diye sordum.
Cavap vermedi.
Göz yaşlarını silsin diye bir mendil uzattım.
Beyaz bir mendil.
Silmişti gözlerini sonra mendile bakmıştı.
Hatırladınmı nazlıcan dedim,
Başını sallamıştı.
Sen giderken bana salladıgın mendil o,
Ah nazlıcan ah.

Yıllardır hatıranı o mendille sakladım,
Gençligimi hayellerimi ümitlerimi,
Biliyormusun demiştim Ah nazlıcan.
Saatlerce oturduk.
Bir kesitti anlattıkları hayatından.
Beni sordu:
Anlatacak bir şey yok dedim,
Yanındaki kişiyi sordum,
Eşimdi dedi....ama ayrıldık.
Çok oldu ayrılalı,
O an içimdeki öfke kabarmıştı,
Bunun içinmi beni bıraktın dedim.
Evet anlamında başını sallamıştı,
Ben seni deliler gibi sevmiştim dedim.
Biliyorum demişti.
Kader demişti,
Ah nazlıcan ahh.

Dag çiçegim nergisim benim,
Kaç yıl geçti.
Akşam güneşi batıyordu,
Ordan ayrılmam gerekti,
O ellerimi sıkı sıkı tutuyordu.
Yıllar önce ellerimi tutmamıştın,
Hep koluma girerdin dedim,
Ayrılıktan korktugumdan dedin.
Ayaga kalktım ona bakıyorum,
Uzun uzun baktım,
Ellerimi ellerinden çektim.
Gitmem gerekli dedim,
Bir şey demedi diyemedi,
Sadece gidebilirsin dedi.
Ah nazlıcan ahh.

Ona hoşça kal demeden,
Beyaz mendili istedim.
Bana uzattı.
O senden kalan tek hatıra dedim,
Yine gözleri yaşardı.
Aglama dedim ve ordan ayrıldım.
Biliyorum arkamdan uzun uzun baktın,
Biliyorum nazlıcan biliyorum.
Sen beni yıllar önce böyle bırakmıştın.
Gözümde yaş elimde bir mendille,
Agla nazlıcan agla,
Belki kader belki kadere inat.
Ama şunu bilki,
Kızımın adı nazlı oglum ise can.
Seni deliler gibi sevmiştim nazlıcan.
SEN DELİLER GİBİ SEVMİŞTİM NAZLICAN.

Şair Cengiz Yılmaz 14-7-2009