Şimşekler  çakıyordu karanlık gecede,
Karaydı karanlıktı gece.
Gökten yıldız gibi mermi yagıyordu,
Hafif yagmur çiseliyor.
Tüfegimin namlusu sıcak.
Kurşun sanki selam görürüyor peş peşe,
Yanıyordu gök yüzü yanıyordu canlar.
Elim tetikte sanki takılı kalmış,
Mermiler karanlıgı yarıp gidiyor.
Geceydi üç beş nöbetiydi annem üç beş nöbeti.
Yine kahpe bir pusuydu
Yine sis vardı yine karanliktı,
Biz yirmi beş kişiydik yirmi beş kardeş
Kimi laz kimi kürt, kimi çerkez kimi acem kimi boşnak.
Ali çavuş, hasan onbaşı,kemal, salih, kerem ve digerleri.


Sis vardı pusu vardı kalleşti gece,
Geceler kalleşler içindi annem.
Bir an dalmişım sizleri hatırladım,
Seni, babamı küçük kardaşimi birde elifi,
Elif düştü aklıma anne,
Kaç ay oldu nişanlanalı,
Kaç gün oldu görüşmeyeli anne.
Tandır ekmegini özledim,
Tandir ekmegini.
Babamı kardeşimi özledim anne.
Birden ali çavuşun sesi çınladı kulaklarımda,
Mermim bitti mermi verin diyordu.
Bendede yoktu annem,
Son mermilerim  jarjörümde,
Bu son sesti duydugum son ses.
Eger şehit olursam aglama anne,
Bilki şehitler ölmez anne,
Bilki şehitler ölmez.


Şafak sökmek üzere sis kalkmadı,
Kurşun yagmuru dinmedi annem.
Bacagımda sıcak bir ıslaklık var,
Anlamıyorun annem.
Siperdeyim bekliyecegim bu vatanı,
Bekliyecegim seni elifi tüm anneleri.
Son kurşunum bitene kadar,
Terliyorum gece çok karanlik.
Pusu ve bir tuzak içindeyim.
Yıldız yagıyor gözlerime,
Ellerinden öpüyorum anne,
Öpüyorum doya doya.
Çok uykum var gözlerimi açamıyorum,
Son mermilerimide az önce gönderdim.
Ellerim soguyor annem.
Ellerim..
Gözlerim bir noktada,
Gözlerim bir noktada takılı kaldı..
Ben ölüyormuyum,
Ben ölüyormuyum anne....
              şair cengiz yılmaz