bulutlar bir iniltidir koparıyor gökte
kızgın,asi rüzgarlar estirmekte ADI KAVUŞMAK OLSA SANA Bulutlar bir iniltitidir koparıyor gökte
Onlarda ağlamak istiyor gibi
Anlattım biliyormusun gidişini
kaldırıp başımı göğe her gece anlattım seni
satır satır ezberlettim yokluğunu
onlarda üzülsün diye...
bak,saklanmış yıldızlar bu gece
tabi onlarda biliyor sensizlik ne zorr...
işte çiseledi yağmurlar inceden ince..
efil efil toprak kokusu
ve eşlik etmekte göz yaşlarım yağmura.
seni benden aldı diye azarladım istanbul'u!
O'da ağlıyor seni benden aldığına.
kavuşmak sana,yokmu yani alın yazımda
mühür gözlerine yokmu dokunmak
kirpiklerimin ucuyla olsa yalnızca ...
üşüyorum...
bir rüzgar esip geçiyor alevlerin üzerinden
kokunu taşıyıp getirmiş gibi uzaklardan.
çekiyorum bir nefes derinden yavaş yavaş..
sen taaaa içimde birikirken ;
bir daha nefes almamak geliyor içimden
yüreğimde bir hasretliktir sorma gitsin...
muma döndü düşüncelerim uğruna erimekten..
hani vakit akşamı geçerde,
gece yolcularını alıp götürür ya kendi şehrine ;
katılıp onlara gelmek gelir içimden
senin diyarına...
bir bahar ayı çıkıp gelsen öylece
yitirmemişken sonsuz boşlukta seni henüz
şöyle bir sızıversen serin bir ırmak gibi
gönül çölüme benim
ah adı kavuşmak olsa sana
ne hüznüm kalır ne kederim...
adı kavuşmak olsa sana...
soğuk bir gecenin koynunda
bir el uzansa şöyle,
atıldığım kör kuyuya bir halat misali...
bir çift göz görsem şöyle,
umuda ışık diye bakabilsem..
bakıp yolunu bulsa yüreğim.
dedimya,
adı kavuşmak olsa sana
ne hüznüm kalır ne kederlerimmm..
züleyha AYKUTLU